گسترش نامکان‏ها و تهدید حیات شهری (مطالعه موردی: کرمانشاه)

این مقاله تلاش می کند فرآیند ظهور نامکان ها در کرمانشاه و پیامدهای آن را مورد مطالعه قرار دهد. رویکرد نظری مقاله مبتنی بر آرای مارک اوژه است. ازنظر وی سوپرمدرنیته مولد نامکان است. نامکان جایی است که در آن خاطره، روابط اجتماعیِ پایدار و هویت شکل نمی گیرد. روش مطالعه کیفی است. تکنیک گردآوری داده ها بررسی اسناد و مشاهده است. یافته ها نشان می دهند که شهر کرمانشاه در دهه ی 40 مکان بوده است؛ اما ظهور سکونت گاه های غیررسمی، جنگ و خصوصی کردن حوزه ی عمومی، ازبین رفتن سینماها، زوال محلات قدیمی و جایگزینی بزرگ راه ها و تقاطع های­ غیرهم سطح با خیابان ها و میادین، شهر را بدل به نامکانی بزرگ کرده است و حیات شهری در آن کم رنگ شده است. این پدیده برای شهروندان عدم تعلق به مکان، عدم تمایل به مشارکت و خشونت را به ارمغان آورده است. تاکنون فرآیند مکان سازی و احیای حیات شهری، توسط طراحان و برنامه ریزان و مردم در آن انجام نگرفته است.